“हं, कुठला रंग?” मेजा मागच्या मोठ्या माणसानं बारनूला विचारलं.
“केशरी.”
“आणि सापडलं कुणाला?”
“इंधन-शोधक बेडकाला.” यावर मेजा मागचा मोठा माणूस खुष होऊन स्वता:शीच हसला. शेवटी इं-शो बेडकांना भरती करून घेण्यात त्याचाच मोठा सहभाग होता.
“पण तुझी खात्री आहे ना?”
“हो हो, मी रीडींग्स तीनदा पडताळून पाहीली. जातानापेक्षा येतानाचा वेग ३०% जास्त होता.”
“आणि हे त्या पदार्थामुळे झालंय असं तुला वाटतंय… हं इंटरेस्टींग.. आपल्याला त्या पदार्थाचं विश्लेषण करायला हवं. तू काही नमुना बरोबर आणला आहेस?”
“नाही.”
“मग इं-शो बेडकानी आणलाय?” मोठ्या माणसानी आशेनी विचारलं.
“नाही.” इं-शो बेडकाच्या सारख्या सारख्या येणार्या उल्लेखानं किंचीत चिडून बारनूनं कोरडं उत्तर दिलं.
“मग ते स्वत:च तुमच्याबरोबर उडत आलंय?”
“नाही, ते त्या प्रकारचं द्रव नसावं”
“मग तुला परत जावं लागेल.”
“काय??!! पण ते शक्य नाहीये, तो ग्रह आपल्या नकाशातच नाहीये!”
मोठ्या माणसानं नाराजीनं डोकं हलवलं. या प्रकरातल्या कित्येक गोष्टी त्याला खूप खटकत होत्या. हा मुलगा वेगळ्या ग्रहावर पोचलाच कसा? तिथे त्याला विशेष वेगळं इंधन मिळण्याची शक्यता तरी किती होती? साधी नेहमीची रूटीन फेरी करताना अशी गोष्ट कशी घडली? मोठ्या माणसाला हा प्रकार नक्कीच फारसा पटला नव्हता.
“मला १५ दिवसात त्या पदार्थाविषयी पूर्ण माहिती हवी आहे.”
बारनूला एव्हाना कसंनुसं व्हायला लागलं होतं. त्या ग्रहावरून घाईघाईनं निघाल्यामुळे त्याला नीटसं कळलंच नव्हतं की ते ठिकाण कुठं आहे. १५ दिवसात ते शोधणं अशक्यच होतं. त्याला श्वास कोंडल्यासारखा वाटायला लागला. जर त्याला हे जमलं नाही तर पुन्हा त्याला कुठचंही जबाबदारीचं काम मिळणार नव्हतं, म्हणजे अवकाशात परत जाण्याचा प्रश्नच नव्ह्ता. तसं झालं तर ते फारच वाईट होतं. बारनूच्या पोटात गोळा आला. त्याचा चेहरा वेडावाकडा झाला आणि पाय कापायला लागले. मोठा माणूस दचकून बारनूकडे पाहू लागला. बारनूला हात द्यायला तो उठला तोच बारनूचे पाय लटपटून तो गुढघ्यावर बसला. मोठ्या माणसाने घाबरून त्याच्या सहकार्यांना हाकारलं. पण ते येण्याआधीच बारनू जोरात थरथरला आणि मोठा माणूस डोळे फाडून बघत असतानाच त्यानी एक मोठा ढेकर दिला! मोठा माणूस दचकून मागे सरकला. या मुलाला काय झालं असावं याचे चित्र-विचित्र विचार त्याच्या मनात येऊ लागले. तो बारनूकडे संशयाने बघत राहिला पण बारनूला मात्र आता हलकं आणि छान वाटू लागलं होतं.
पण हा काय विपरीत प्रकार घडला याचं कारण मात्र त्याला काही सांगता आलं नाही.
Posted by: Nivedita Barve | जून 15, 2009
आले मोठ्या माणसाच्या मना…
Posted in बारनू | टॅग्स: Fiction, Humour, Illustrated, Marathi
sundar lihata aapan
By: आल्हाद alias Alhad on जून 15, 2009
at 11:09 pm
Thanks Alhad! I am glad you like the writing.
By: Nivedita Barve on जून 17, 2009
at 10:09 pm
As ur a member of Indiblogger,do vote 4 me as my blog has been nominated for the best blog award in “Literature-short story section” for the month of August!..Do check my short stories @ http://www.itismyworldhere.blogspot.com and if you feel,I’m worthy enough to win the award,do vote for me @ http://www.indiblogger.in/nominations.php?id=4 ….Thx ya
Blog Name: Welcome to my world -Benny
By: Benny on ऑगस्ट 26, 2009
at 11:28 सकाळी
Kuthe aahaat ?
15 June Last post.. tyanantar ??
Aamhi kaay karayache??
By: ngadre on ऑगस्ट 28, 2009
at 10:32 सकाळी
Nachiket,
I know it has been a very long break, first it was work overload then lazing around… 😦
I hope to post a new one this week.
Thanks for reminding!
By: Nivedita Barve on सप्टेंबर 7, 2009
at 10:51 सकाळी
[…] आले मोठ्या माणसाच्या मना… – जून १५, २००९ […]
By: शोध, हरवलेल्याचा आणि त्या पलीकडचा « काचा-कवड्या on ऑक्टोबर 8, 2010
at 9:19 pm