नीनाची भरजरी भेट

त्या दिवशी संध्याकाळी बेबलॉश्की नीनाला भेटायला तिच्या घरी गेला होता. ती गेले काही दिवस गावाला गेलेली असल्यामुळे बेबलॉश्कीला तिला भेटता आलेलं नव्हतं. आता तिच्या घराच्याबाहेर जेव्हा तो पोचला तेव्हा त्याला तिच्या घराची खिडकी उघडी दिसली. त्यानी आत डोकावलं तर त्याला नीना आत पुस्तक वाचत बसलेली दिसली. त्याला वाटलं तिची केस थोडे वाढलेत आणि तिचा रंगही त्याला थोडा सावळा झाल्यासारखा वाटला. थोडक्यात काय तर नीना त्याला नेहमीपेक्षा जास्त सुंदर दिसत होती!
मग दार वाजवून वगैरे बेबलॉश्की घरात स्थानापन्न झाला तर नीनानी त्याच्यापुढे कसल्या कसल्या मिठाया ठेवल्या. मिठायांवर ताव मारता मारता तिचे प्रवासातले फोटोही बघितले बेबलॉश्कीनी. त्याला आता एकदम मस्त वाटत होतं, मिठाई त्याला आवडली होतीच आणि प्रवासातल्या गमती ऐकून त्याला खूप हसूही येत होतं. पण त्याच्या आनंदाचं खरं कारण हे होतं की आता त्याला हवं तेव्हा नीनाला भेटणं सहज शक्य होतं!
“हे बघ मी तुझ्यासाठी काय मज्जा आणलीय!” नीनानी एक पुडकं बेबलॉश्की समोर धरलं.
बेबलॉश्कीनी मोठ्या उत्सुक्तेनी पुडकं फोडलं तर आत होतं रंगीत काचा-मण्यांनी मढवलेलं भरजरी जॅकेट! ते जॅकेट बघून बेबलॉश्कीचे डोळे गर्र्कन फिरले! एव्हढं रंगीत-संगीत काहीतरी त्यानी इतक्या जवळून कधी बघितलंच नव्हतं!
“आवडलं ना तुला? घालून दाखव ना मला, आत्ताच्या आत्ता!” नीनानी गडबड सुरू केली.
बेबलॉश्कीला खरंतर जॅकेट घालायची भीतीच वाटली पण नीनाला तसं काही न दाखवता त्यानी गुपचुप जॅकेट अंगावर चढवलं. नीना खूष झाली आणि तिने संध्याकाळभर बेबलॉश्कीला जॅकेट घालून बसवलं आणि घरी जातानाही ते घालूनच पाठवलं.
बेबलॉश्की घरी पोचला तर मांजरानी उघड्या खिडकीतून त्याला आधीच पाहिलं आणि भितीने त्याच्या पाठीवरचे केस ताठ झाले! पण मग नीनानी आठवणीने पाठवलेला गोड खाऊ जेव्हा बेबलॉश्कीने त्याच्यापुढे ठेवला तेव्हा कुठं ते जरा शांत झालं. त्या अवधीत बेबलॉश्कीनी जॅकेट काढून कपाटात नीट ठेवून दिलं.